Pastor Piotr Gorodiszcz urodził się w Rogaczewie (obecnie teren Białorusi) 12 lipca 1884 roku, zginął zaś prawdopodobnie w roku 1942. Mało znane są losy pastora Gorodiszcza podczas II wojny światowej. Według jednych źródeł został wywieziony przez Sowietów w głąb Rosji, według innych trafił do białostockiego getta (urodził się jako praktykujący Żyd), gdzie został zamordowany, w niejasnych i niewyjaśnionych do tej pory okolicznościach.
W latach 1913-15 pełnił funkcję wikariusza w Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Grodnie. Następnie przeniósł się do Kijowa, gdzie zetknął się z chrześcijańsko-hebrajskim zborem kościoła Baptystów. W roku 1916 spotkał w Mińsku Michała Jastrzębskiego pełniącego funkcję Superintendenta Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Wilnie i ta znajomość odegrała dużą rolę w jego dalszej pracy misyjnej. W roku 1918 nawiązał także kontakt z misjonarzami angielskimi, którzy nawracali Żydów na Chrześcijaństwo. Dwa lata później opuścił Kijów udając się do Stanów Zjednoczonych i Ameryki Północnej skąd pomagał zborowi w Kijowie. Po kilku miesiącach wrócił do Europy by osiąść w Równem na Wołyniu. W roku 1921 prowadził tam działalność misyjną, zajmował się dystrybucją literatury, otworzył bibliotekę i salę misyjną na około 500 osób.
W czasie I wojny światowej, jako ewangelicki misjonarz, kierował pomocą angielską dla uchodźców Polaków. W 1923 roku rozpoczął aktywną służbę w Misji Barbikańskiej, dzięki której stał się taką ważną postacią dla Polaków i objął przewodnictwo zakładanej stacji misyjnej w Białymstoku. Pastor Gorodiszcz po przybyciu do Białegostoku zakupił posesję z kilkoma budynkami i obszernym placem od Stefana Rychtera za kwotę 40 tysięcy złotych. Akt kupna sprzedaży został sporządzony 20 maja 1924 roku przed notariuszem białostockim Stanisławem Jankowskim (w bibliografii znajduje się adres archiwalny). 20 grudnia 1924 roku Wojewoda Białostocki wydał zgodę na
działalność misji przy ul. Św. Rocha 25, która zezwalała na prowadzenie
działalności charytatywnej. Gorodiszcz rozbudował kamienicę misyjną, wybudował kościół pod wezwaniem Św. Pawła, który uroczyście konsekrowano 20 września 1936 roku, uruchomił nieodpłatne ambulatorium, drukarnię oraz dom katechumenów. Dziesięć lat później został proboszczem-superintendentem Parafii Ewangelicko-Reformowanej w Białymstoku.
Po wojnie zburzono wierzę kościoła, która znajdowała się na przedzie, a salę nabożeństw przeznaczono na pomieszczenie widowiskowe. W 1956 roku w przebudowanym obiekcie powstało Kino "Syrena", a w dawnym domu katechumenów mieścił się przez wiele lat ośrodek kształcenia nauczycieli.
Po wojnie zburzono wierzę kościoła, która znajdowała się na przedzie, a salę nabożeństw przeznaczono na pomieszczenie widowiskowe. W 1956 roku w przebudowanym obiekcie powstało Kino "Syrena", a w dawnym domu katechumenów mieścił się przez wiele lat ośrodek kształcenia nauczycieli.
Należy wspomnieć, że w 1935 roku Gorodiszcz założył Chrześcijańskie Towarzystwo Opieki nad Nawróconymi Izraelitami "Samarytanin", którego został prezesem. Współpracował z księdzem Józefem Fajansem i dr. Maurycym Syrotą (został jego zięciem, mężem najstarszej córki Eugenii). W wyniku aktywności misyjnej towarzystwa, przybywało wielu konwertytów, a pastor udzielał wielu chrztów wraz z pastorem A. Flamsch'em, pastorem Carpenterem oraz księdzem J. Fajansem. Chrzty miały miejsce w Białymstoku, w Brześciu nad Bugiem i w Grodnie. W Państwowym Archiwum w Białymstoku znajduje się wykaz wiernych i ochrzczonych. Sam Gorodiszcz ochrzcił 12 osób pochodzenia żydowskiego (1936-37).
Pastor Gorodiszcz jest autorem wielu książek (np. "O Przyjściu Mesjasza", "Zmartwychwstały", "Błogosławieństwo głodu", "Chrystus i Żydzi", "Polski Kościół Ewangelicko-Reformowany", "Żydowskie żądania i ich uzasadnienie"), broszur oraz artykułów. W 1937 roku został mianowany Redaktorem Naczelnym pisma misyjnego "Dwa Światy".
Był szanowany i ceniony w mieście, także przez władze magistrackie, aczkolwiek zawsze znajdował się pod czujnym okiem Wydziału Śledczego Policji Państwowej. Był przedsiębiorczy. Znał kilka języków, tłumaczył publikacje z języka jidisz na polski. W latach 1924-36 prowadził ewangelizacje i wykłady w języku polskim i żydowskim, które cieszyły się ogromnym zainteresowaniem. Posiadał rozległą wiedzę teologiczną. Był oczytany w literaturze i historii Polski. Należał również do Polskiego Koła Przyjaciół Związku Strzeleckiego.
.jpg)
