Na zasadzie postanowienia Wojewody Białostockiego z 20 II 1935 r. Nr PB 256/4/35 wciągnięto w dniu 20 II 1935 do rejestru stowarzyszeń Białostockiego Urzędu Wojewódzkiego pod nr. 56 stowarzyszenie pod nazwą Chrześcijańskie Towarzystwo Opieki nad Nawróconymi Izraelitami "Samarytanin", z siedzibą w Białymstoku, którego prezesem był pastor Piotr Gorodiszcz. Teren działalności obejmował Rzeczpospolitą Polskę, a celem stowarzyszenia było niesienie pomocy moralnej i materialnej nawróconym Izraelitom, zakładanie warsztatów pracy, bibliotek, świetlic, szkół, internatów, kolonii rolnych, urządzanie wieczorków i pogadanek. Pastor Piotr Gorodiszcz nabył posesję w Białymstoku, lecz z ramienia zagranicznych reprezentacji prawnych, co było powodem wielu problemów misjonarzy
Członkowie "Samarytanina" rekrutowali się przeważnie z zamożnych rodzin. Większość z nich pomimo reprezentowania równych wyznań była pochodzenia żydowskiego. Wśród członków Towarzystwa znalazło się wiele osobistości m.in. adwokaci, lekarze, przemysłowcy, słowem ludzie dobrze sytuowani i wykształceni. Świadczą o tym wymownie nadsyłane ofiary na rzecz "Samarytanina", nawet w wysokości 200 zł.
Towarzystwo zrzeszało ludzi wielu wyznań, co nadawało mu prawdziwie otwarty charakter. Przeważali oczywiście anglikanie, przedstawiciele Misji Barbikańskiej lub też Żydzi ochrzczeni przez pastora Gorodiszcza. Do Towarzystwa należeli także kalwini i luteranie, byli też katolicy oraz po jednym reprezentancie wyznania prawosławnego i metodystycznego.
Część członków Towarzystwa "Samarytanin" w latach 1935-1939
